Krótka pogadanka

Chciałam coś zmienić w swoim życiu, coś poprawić. Myślałam że jestem w stanie to zrobić, ale się przeliczyłam. Przez to mam dzisiaj nieciekawy humor i pewnie jakiś czas będzie mnie to trzymać. Ogólnie po prostu myślałam kilka miesięcy temu, że dobrze robię i że to będzie dla mnie najlepsze, jednak wieczny stres i lęk każdego dnia w końcu mnie kiedyś wykończy. Może to jest trochę zagadkowe co piszę, ale nie mam ochoty wdawać się w szczegóły. Moim problemem jest to, że za bardzo się tym wszystkim przejmuję i nie umiem wyluzować. Czemu jestem osobą która wszystko bierze sobie do serca, zamiast czasami olać to co inni mówią? Ja wiem, że w każdej pracy jest stresująco, ale tylko stres w małej ilości może działać motywująco. W innym przypadku demotywuje i sprawia, że człowiek odczuwa niechęć do swojej pracy. A moją pracę uwierzcie mi, dałoby się lubić, gdyby nie kilka aspektów.

Kolejny temat, który chcę poruszyć to kwestia wesela. Od dziecka marzyłam o pięknym ślubie i wspaniałym weselu, o przepięknej białej sukni i myślałam że marzenie to spełni się w przyszłym roku. Jednak problemy finansowe związane z remontem domu spowodowały, że nie będzie ani ślubu ani wesela. Tzn. jeszcze nie podjęliśmy ostatecznej decyzji, ale skończy się chyba na ślubie cywilnym. Tyle planów i marzeń legło w gruzach. Mimo że mam wspaniałego narzeczonego, to jednak czuję ostatnio jakbym nie potrafiła się cieszyć z tego co mam. Niczego nie potrafię być pewna, nie wiem co mnie czeka. Wszystko się popieprzyło:(